Λυκαβηττός

Λόφος (277 μ.) στο κέντρο της Αθήνας, κωνικού σχήματος. Η πρόσβαση στον λόφο διευκολύνεται με τελεφερίκ. Στην κορυφή του Λ. υπάρχει η εκκλησία του Άη Γιώργη (που παλαιότερα είχε δώσει την ονομασία σε όλο τον λόφο), ενώ στη δυτική πλαγιά βρίσκεται το εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων. Ασφαλτοστρωμένοι περιφερειακοί δρόμοι οδηγούν στο θερινό θέατρο και επιτρέπουν την ανάβαση των τροχοφόρων έως το υπαίθριο πάρκινγκ, έξω από το θέατρο. Στη δυτική πλευρά είχαν κατασκευαστεί υπόγειες εγκαταστάσεις που στέγασαν το αρχηγείο της αντιαεροπορικής άμυνας κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο λόφος είναι ως επί το πλείστον πευκόφυτος, ενώ παλαιότερα υπήρχαν πολλές ελιές. Σύμφωνα με σημαντική μερίδα γλωσσολόγων, η ονομασία του θεωρείται προελληνική. Ο Ησύχιος αναφέρει ότι παράγεται από την έκφραση «λυκοβατίας δρυμός» και προήλθε από τους πολλούς λύκους που υπήρχαν στη λοφοσειρά του Εγχεσμού, τα σημερινά Λυκοβούνια. Άλλοι πάλι ισχυρίζονταν πως παράγεται από το «εις ην πρώτη βαίνει η λύκη», δηλαδή το λυκόφως. Σύμφωνα με την παράδοση, η θεά Αθηνά είχε πάει στην Παλλήνη για να φέρει από εκεί έναν βράχο και να τον τοποθετήσει ως φρούριο μπροστά από την Ακρόπολη. Τη στιγμή που μετέφερε τον τεράστιο βράχο, πληροφορήθηκε τη γέννηση του Ερεχθίωνα από την κόρη του Κέκροπα. Ταράχθηκε τόσο πολύ από το δυσάρεστο νέο ώστε άφησε να της πέσει ο βράχος στο μέρος ακριβώς που σχηματίστηκε ο λόφος του Λ. Λόγω του απόκρημνου σχήματός του, δεν έφερε ποτέ ιδιαίτερα ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας. Οι αρχαιότητες επάνω στον Λ. περιορίζονται σε κάποια λατομεία και σε μία μεγάλη δεξαμενή (περιοχή Κολωνακίου), η εξωτερική είσοδός της οποίας σωζόταν έως τον 18o αι.